Deze week had ik vakantie, maar van fotograferen was nog niet veel gekomen. Dus gisteren was ik toch wel van plan om ergens naartoe te gaan.
Om 8 uur ging mijn wekker af, ik stap mijn bed uit, doe het rolgordijn omhoog en kijk naar buiten. Ik sta nog geen 10 seconde te kijken of ik zie een paar fazanten in het weiland rennen. En ik had ze hier nog nooit gezien, dus ik pak mijn camera. Maar wat zijn ze klein, het zullen toch geen patrijzen zijn. En ja hoor, niet te geloven, nadat ik een foto had gemaakt en ingezoomd heb, zie ik tot mijn grote verbazing dat het een groepje patrijzen zijn.
Dus ik kleed mij snel aan, pak m’n cameraspullen en ren naar buiten. Ondertussen zijn de patrijzen een stuk dichterbij de weg gekomen.
Dus ik tijger door het weiland om wat dichterbij te komen. En ze blijven alle 4 gewoon zitten. Totdat ik ze tot op zo’n 15 meter heb benaderd. Ik heb er een half uur gezeten, en ze bleven gewoon zitten. Wel zat er 1 patrijs constant te kijken of er geen gevaar was. En ik zat gebukt achter een hek, met m’n billen in de modder, een camera voor m’n neus, en blijkbaar zagen ze geen gevaar in mij, ideaal toch.
Maar na een half uur liet ik ze met rust en liep ik terug naar huis. En ook nu vlogen/renden ze niet weg, en gingen gewoon verder met grazen. Ongelofelijk, eigenlijk zie ik nooit een leuke vogel in de weilanden voor ons huis, dus daarom was dit wel een hele leuke verrassing.
En terwijl ik terugloop zie ik nog een vink badderen in een plasje, midden op de straat, ook leuk.
Na de middag ging ik er weer kijken, maar ik kon ze nergens meer bekennen. Dus ging ik maar met m’n vader mee spitten op het bouwland. We waren nog maar een half uur bezig, of ik hoor weer het roepen van een patrijs. En daarna hoor ik er heel veel.
En ik zie zo’n 70 meter van ons bouwland vandaan 8 patrijzen elkaar achterna rennen en met elkaar vechten. Maar op zo’n moment heb ik natuurlijk de camera niet bij me. Dus ik fiets snel naar huis, pak m’n camera en fiets weer terug. Onderweg zie ik van dichtbij nog een mooie grote bonte specht, die ik toch niet kon laten staan, dus maak daar snel een paar foto’s van, en fiets weer verder. Toen ik er aankwam hoorde ik ze al weer van ver roepen. En even later sta ik te ratelen. Schitterend om te zien natuurlijk, maar het was toch wel vrij ver weg.
Maar na een tijdje komen er plotseling 2 heel dichtbij. Kruipend naar de broeikas probeer ik dichterbij te komen. En gelukkig zien ze me niet.
Liggend op een paadje, nog geen 10 meter van 2 patrijzen vandaan, gewoon in je eigen dorp, wanneer maak je dat nou mee.
En na 5 minuten hebben ze het wel weer gezien en rennen ze weg. Maar de rest van de groep is ondertussen ook een stuk dichterbij gekomen. En ik zie dat ze constant elkaar achterna zitten. Dus ik ga achter een paar coniferen zitten en gelijk komen er 3 patrijzen mijn kant op, met op de achtergrond bouwlandjes. Leuke foto met als thema Mens & Natuur.
Vervolgens rennen ze krijsend recht op mij af, en met een bocht scheuren ze op 10 meter voor me voorbij. En iets later verzamelt de hele groep zich, en vliegend over de kassen en bouwlandjes verdwijnen ze uit mijn zicht. Wat een moment!!
Mijn tante woont iets verderop, en die kant vlogen de patrijzen op. Dus ik fietste erheen, en inderdaad, daar zaten ze weer. Ze zaten op een heuveltje langs de slootkant. Daar heb ik nog een kwartiertje gezeten en toen ben ik snel naar huis gegaan om ze op de computer te bekijken.
En s’avonds heb ik nog bij een man zo’n 70 oude Grasduinenbladen (maandblad over natuur en fotografie, tegenwoordig heet het ‘Roots magazine’) opgehaald, dus leesvoer genoeg de komende tijd. En daarna ben ik bij de Schaapskooi geweest, waar Jan van er Winden een dialezing gaf over het thema: Zwarte stern, Purperreiger en de Zouweboezem. Wat een prachtige dag!!
Zo, dat was mijn 50e blog alweer.
Ik wens u alvast een prettig weekend toe.
Ik wens u alvast een prettig weekend toe.
Met vriendelijke groet,
Arné