Ransuilen in avondlicht

Ik ben de afgelopen 2 weken vaak naar de ransuilen gegaan. Want voor je het weet zijn ze uitgevlogen. Alleen de eerste avonden vielen wat tegen. Of ze lieten zich pas laat zien, of ik was mijn draadontspanner vergeten, of het was al vroeg donker. Maar de laatste keer dat ik geweest ben, was het zonnig en windstil. Ideaal dus voor de ransuilen, want dan is de kans groter dat het op hetzelfde tijdstip een stuk lichter is. Toen ik er om 9 uur aankwam, hoorde ik de jongen al zacht piepen, yes.
Na een tijdje goed gekeken te hebben zag ik een jong op een tak zitten. Na 10 min. vloog hij/zij naar een andere tak, vrij van alle andere takken. Het jong zat in een straaltje van prachtig licht.

En toen de ouders eraan kwamen vliegen, was ik helemaal blij natuurlijk.

Opeens kwamen er op het fietspad achter me een paar luiddruchtige jongens aan. Normaal geven ze er geen aandacht aan, maar deze keer vlogen de ouders met jong (en de andere 3 jong die ik niet had gezien, want die scharrelden op de grond) alle kanten op. En een jong ging heel dichtbij zitten op een half dode tak. En deze prachtige uil bleef er lang zitten. Zo kreeg ik voldoende tijd om deze te fotograferen.

Net voordat ik weg wilde gaan, kwam er nog een volwassen ransuil dichtbij op een tak zitten. Snel nog een paar foto's gemaakt en gelijk verder gegaan, om ze met rust te laten. Ik snap nu gelijk ook dat ik ze nog nooit eerder had gezien als je deze foto bekijkt.

Na deze schitterende avond ben ik blij met deze resultaten. En ik hoop dat we met z'n allen nog lang kunnen genieten van deze prachtige uilensoort!

Groeten,
Arn Roest