Welkom op mijn weblog. Hier zal ik u op de hoogte houden van al mijn belevenissen in de natuur. Als u het leuk vind, kunt u ook reageren op mijn foto's, wat ik zeer op prijs stelt. U kunt klikken op de foto voor groter formaat. Veel plezier bij het bekijken van mijn blog!

vrijdag 24 februari 2012

Groep patrijzen in het dorp

Deze week had ik vakantie, maar van fotograferen was nog niet veel gekomen. Dus gisteren was ik toch wel van plan om ergens naartoe te gaan.
Om 8 uur ging mijn wekker af, ik stap mijn bed uit, doe het rolgordijn omhoog en kijk naar buiten. Ik sta nog geen 10 seconde te kijken of ik zie een paar fazanten in het weiland rennen. En ik had ze hier nog nooit gezien, dus ik pak mijn camera. Maar wat zijn ze klein, het zullen toch geen patrijzen zijn. En ja hoor, niet te geloven, nadat ik een foto had gemaakt en ingezoomd heb, zie ik tot mijn grote verbazing dat het een groepje patrijzen zijn.
Dus ik kleed mij snel aan, pak m’n cameraspullen en ren naar buiten. Ondertussen zijn de patrijzen een stuk dichterbij de weg gekomen.
Dus ik tijger door het weiland om wat dichterbij te komen. En ze blijven alle 4 gewoon zitten. Totdat ik ze tot op zo’n 15 meter heb benaderd. Ik heb er een half uur gezeten, en ze bleven gewoon zitten. Wel zat er 1 patrijs constant te kijken of er geen gevaar was. En ik zat gebukt achter een hek, met m’n billen in de modder, een camera voor m’n neus, en blijkbaar zagen ze geen gevaar in mij, ideaal toch.
Maar na  een half uur liet ik ze met rust en liep ik terug naar huis. En ook nu vlogen/renden ze niet weg, en gingen gewoon verder met grazen. Ongelofelijk, eigenlijk zie ik nooit een leuke vogel in de weilanden voor ons huis, dus daarom was dit wel een hele leuke verrassing.
En terwijl ik terugloop zie ik nog een vink badderen in een plasje, midden op de straat, ook leuk.


 


 



Na de middag ging ik er weer kijken, maar ik kon ze nergens meer bekennen. Dus ging ik maar met m’n vader mee spitten op het bouwland. We waren nog maar een half uur bezig, of ik hoor weer het roepen van een patrijs. En daarna hoor ik er heel veel.
En ik zie zo’n 70 meter van ons bouwland vandaan 8 patrijzen elkaar achterna rennen en met elkaar vechten. Maar op zo’n moment heb ik natuurlijk de camera niet bij me. Dus ik fiets snel naar huis, pak m’n camera en fiets weer terug. Onderweg zie ik van dichtbij nog een mooie grote bonte specht, die ik toch niet kon laten staan, dus maak daar snel een paar foto’s van, en fiets weer verder. Toen ik er aankwam hoorde ik ze al weer van ver roepen. En even later sta ik te ratelen. Schitterend om te zien natuurlijk, maar het was toch wel vrij ver weg.
Maar na een tijdje komen er plotseling 2 heel dichtbij. Kruipend naar de broeikas probeer ik dichterbij te komen. En gelukkig zien ze me niet.
Liggend op een paadje, nog geen 10 meter van 2 patrijzen vandaan, gewoon in je eigen dorp, wanneer maak je dat nou mee.






En na 5 minuten hebben ze het wel weer gezien en rennen ze weg. Maar de rest van de groep is ondertussen ook een stuk dichterbij gekomen. En ik zie dat ze constant elkaar achterna zitten. Dus ik ga achter een paar coniferen zitten en gelijk komen er 3 patrijzen mijn kant op, met op de achtergrond bouwlandjes. Leuke foto met als thema Mens & Natuur.
Vervolgens rennen ze krijsend recht op mij af, en met een bocht scheuren ze op 10 meter voor me voorbij. En iets later verzamelt de hele groep zich, en vliegend over de kassen en bouwlandjes verdwijnen ze uit mijn zicht. Wat een moment!!





Mijn tante woont iets verderop, en die kant vlogen de patrijzen op. Dus ik fietste erheen, en inderdaad, daar zaten ze weer. Ze zaten op een heuveltje langs de slootkant. Daar heb ik nog een kwartiertje gezeten en toen ben ik snel naar huis gegaan om ze op de computer te bekijken.





















En s’avonds heb ik nog bij een man zo’n 70 oude Grasduinenbladen (maandblad over natuur en fotografie, tegenwoordig heet het ‘Roots magazine’) opgehaald, dus leesvoer genoeg de komende tijd. En daarna ben ik bij de Schaapskooi geweest, waar Jan van er Winden een dialezing gaf over het thema: Zwarte stern, Purperreiger en de Zouweboezem. Wat een prachtige dag!!
Zo, dat was mijn 50e blog alweer.
Ik wens u alvast een prettig weekend toe.

Met vriendelijke groet,
Arné

maandag 13 februari 2012

De Vlaardingse Rietputten

Afgelopen vrijdag ben ik met Johan Scholtens, Kees Dekker en Kees Kroon een dagje wezen fotograferen. We zijn naar Vlaardingen gegaan, want daar worden dagelijks baardmannetjes gespot. En een paar kilometer verderop worden vaak buidelmezen gezien. En dat zijn natuurlijk allebei prachtige (en voor mij nieuwe) vogeltjes. Onderweg zagen we al dat het weer mee zit, de zon scheen al heerlijk, het was wel fris buiten, maar we hadden ons goed aangekleed.
Daar aangekomen gingen we door het rietland lopen. En al vrij gauw zagen we de eerste baardmannetjes. Maar wat valt het toch tegen om die vogeltjes er goed en scherp op te krijgen. Want ze zitten in het riet, dus zit er vaak ook veel riet tussen het vogeltje en m’n camera, en het waaide, waardoor ze flink bewogen, en ook de baardmannetjes zelf zijn erg beweeglijk. Maar zo is het wel weer een leuke uitdaging om ze er goed op te krijgen.
En als je eenmaal een plekje had gevonden, waar er geen riet tussen de camera en vogel zat, kon ik lekker mijn gang gaan. Want het zijn echt schitterende vogeltjes, met name de mannetjes.













































Nadat we hier een tijdje hadden gestaan liepen we zo wat rondjes, en zagen na een tijdje weer aan mannetje in het riet zitten. Helaas tegen een blauwe achtergrond, maar we waren al lang blij dat hij er van zo dichtbij zat.
Hij bleef maar in dezelfde pluim zitten en in veel verschillende posities liet hij zich zien. Wat een geweldig mooie vogeltjes. En het licht was perfect.













































Na een uur of 1 hadden we het wel gezien en gingen we op zoek naar de buidelmeesjes. Dat zijn prachtige vogeltjes die in de lisdodde zitten. Maar toen we daar aankwamen zagen we wel veel lisdodde, maar geen buidelmees. We hadden het hele gebied afgelopen, maar zonder resultaat. Totdat Johan een waterral zag rennen. En omdat ze net het riet voor een groot deel gemaaid hadden, zagen we ze elke keer goed lopen. En ook dit was weer een nieuw soort voor mij.
Verder zagen we nog een torenvalk in een els, en een roodborstje liet zich even mooi bekijken.

 






















Ook ben ik de laatste weken 2 keer naar de Zouweboezem geweest. Maar hier heb ik nog geen blog over gedaan. Daarom zet ik nu een paar foto’s hiervan erop.
Op de eerste foto’s staan blauwe kiekendieven, daarna een wintertaling en als laatste een grote groep zilverreigers.
























H.G.
Arné

maandag 6 februari 2012

Prachtige winterdag met veel vogels

Afgelopen zaterdag had ik vrij en het weer was schitterend. Mooi zacht licht, sneeuw en ijs, ideaal weer voor de natuurfotograaf. Eerst wilde ik naar m’n ijsvogelstek gaan, maar uiteindelijk zocht ik het toch iets dichterbij huis. Ik ging naar ‘De Huibert’. Dit is een klein gebied, maar in de winter zijn er altijd leuke vogels te zien. Vorig jaar had ik er een goudhaantje gezien. En het is nog geen 5 km. fietsen, dus op naar de Huibert.
Aangekomen daar, zag ik een klein vogeltje over het ijs huppen. Dus ik plat op mijn buik in de sneeuw en op het ijs, en al snel bleek het een vrouwtjesvink te zijn. De vink vloog maar niet weg, terwijl ik steeds dichterbij kwam. Totdat ik 5 meter van haar vandaan was, ging ik niet meer verder. Ondertussen scharrelde de vink lekker verder en genoot ze van de afgevallen katjes en proppen van de els. En ze had totaal geen aandacht voor mij, heerlijk toch?



Opeens hoorde ik een bekend geluid. Ja, dat moeten wel staartmezen zijn. En ja hoor, daar kwam een groep staartmezen aan. Ik ging voorzichtig staan, en zodoende merkte de vink er ook deze keer weer niks van. Maar wat zijn die staartmezen toch vreselijk snel. En ook als ze dan nog voor je neus gaan zitten, is het altijd een kunst om die snelle rakkers goed en scherp op de foto te krijgen.
Terwijl ik ze probeerde te fotograferen, kwamen er 2 blaffende honden op me af. En de staartmezen gelijk weg. Nou, dan baal je wel. Grr, rothonden.





















Nadat op z’n zachts gezegd die minder fijne honden weg waren, en ook de staartmezen niet meer te zien waren, zat nog steeds de vink op haar gemak een paar meter naast me.
Als eerste maakte ik een foto met 70 mm. om te laten zien hoe dichtbij ze ook deze keer weer zat. Daarna ging ik weer plat op mijn buik terwijl ondertussen ook nog het roodborstje en een winterkoning voor me gingen poseren.























Nadat de vink door had, dat ik echt geen kwaad deed, kwam ze tot op 2 meter. Wat is dat toch genieten. Wat kan zo’n simpele vogel er toch voor zorgen dat er zomaar een paar liter adrenaline door je heen gaat.
Maar dan nog het fotograferen. Het is een heel beweeglijke vogel zo op het ijs. Ze was zo druk bezig met haar voedsel, dat het van 2 á 3 meter erg moeilijk is om ze er goed en scherp op te krijgen. Daarom ben ik ook erg blij dat ik er 1 haarscherpe heb tussen zitten. Want 90% ging de prullenbak in.





















Maar na een kwartiertje was het buikje al weer vol en vloog ze de bomen in. Dus pakte ik mijn spullen en fietste met een glimlach terug. Want wat was het toch een mooie dag. Halverwege het fietspad stopte ik even. Want daar zag ik uit de boom een buizerd naar beneden duiken op een prooi. En plotseling kwam daar een torenvalk aangevlogen die ook op de prooi dook. Maar de buizerd joeg de valk weg en de torenvalk vloog weg, mij richting op. Maar wat vloog die snel. Normaal vliegen torenvalken lekker op hun gemakkie, maar deze vloog wel heel snel. Nou ja, toch maar wat foto’s maken. En wat leek die toch blauw. Het zal toch geen slechtvalk zijn. Nee, die zitten meer aan de kust. Maar toen ik de foto inzoomde, ja, dit is een slechtvalk. Ongelofelijk, zomaar hier in de polder.
Maar verdraaid, ik was hem kwijt. Want terwijl ik op mijn camera keek, vloog de slechtvalk een boom in, die vlakbij het fietspad staat. En na wat zoekwerk zag ik hem inderdaad zitten. Ik fietste langzaam terug (met hartslagen van 200 p/m), want ik zag hem slecht omdat veel taken voor zaten. En ja hoor, daar zit effe een slechtalk, en nog dichtbij ook. En na zo’n 10 seconde hield hij het voor gezien, vloog nog even voor me, waarna hij verdween richting het kanaal.






















Na deze schitterende ontmoeting, ging ik nog even bij een wetering kijken, waar nog weleens een aalscholver of ijsvogel zit. En er zat inderdaad een aalscholver.
















Het was weer een heerlijke dag met veel mooie vogels, de ene keer een hele simpele vogel, maar dichtbij, en een andere verder weg, maar weer erg zeldzaam.

Tot de volgende keer.

Gr.
Arné