Afgelopen zaterdag gaven ze goed weer op en om de vakantie niet helemaal grijs te laten verlopen, toch maar op pad gegaan. Weer ging ik naar de Goilberdingerwaard, deze keer met broertje Maarten van 9! We gingen met de fiets en op de heenweg deden we een zeer zeldzame waarneming (zeker voor de Vijfheerenlanden). We fietsten bij Schoonrewoerd en uit het niets riep m'n broertje ineens; daar, een Kleine bonte specht. Ik keek om en zag daar tot mijn grote verbazing inderdaad een vrouwtje kleine bonte specht zitten in een wilg. Voorzichtig stapte ik af, pakte m'n spullen en het bewijs was er.
We hebben wel een kwartier kunnen genieten van dit geweldige vogeltje. Niet erg schuw, maar wel erg beweeglijk. Helaas had ik tegenlicht en vaak zaten er takjes voor, maar toch ben ik blij met het resultaat!
En iets verderop liet ook de heggenmus zich nog mooi fotograferen.
Nadat de specht wegvloog, fietsten we door naar de Everdingen. Ondertussen belde Johan mij op, want hij wilde ook komen naar Goilberdingerwaard.
Toen m'n broertje en ik daar in het gebied liepen hoorden we een hoog gepiep. En het bleek een goudhaantje te zijn. Het was erg moeilijk om deze er mooi vrij op te krijgen, maar hier liet hij zich mooi van dichtbij bekijken.
Toen Johan er even later aan kwam, zagen we opeens de ijsvogel vliegen. En omdat we nu beter licht hadden en ergens op een mooie plek konden gaan zitten, besloten we om het daarop te munten.
We zaten er net een half uurtje, toen daar de ijsvogel er weer aan kwam en prachtig vlak voor ons kwam zitten. Hij bleef er even zitten, vloog iets verder achter wat takken en na een minuutje vloog ie helemaal weg en konden hem niet meer zien. Wat een adrenaline stootte er door mijn lijf, een geweldig moment. Zie hier het resultaat.
En 5 minuten later kwam die er weer aan, deze keer liet hij zich wat uitgebreider zien.
Maar hierna vloog de ijsvogel weg richting de Lek, om zich voorlopig niet meer te laten zien. Dus gingen we maar door de uiterwaarden lopen. Eerst vlogen er 3 grote zaagbekken over de Lek en na een tijdje konden we ook de torenvalk biddend van dichtbij fotograferen.
Nadat Johan naar huis was gegaan, gingen Maarten en ik het weer bij de ijsvogels proberen. We liepen een paar keer langs het water, maar zagen de ijsvogel niet. We gingen verder naar de plek waar we hem vanmorgen ook al hadden. Ik zette net m'n statief neer als daar ineens de ijsvogel er al aan kwam. We zaten nog niet heel dichtbij, maar toch liet hij zich weer mooi zien en sloten zo de dag mooi af.
En bij deze wens ik u nogmaals een goed en gezond 2013 toe.
Groet,
Arné