Steenuilen

Deze blog ga ik vullen met foto's van steenuilen. Onlangs ging ik 's avonds een rondje lopen, en besloot ik een kijkje te gaan nemen bij de steenuilenplek. Na een paar minuten zag ik er één. Dus waarschijnlijk zijn ze weer aan het broeden. En net ben ik er ook geweest, en alweer was het raak, dus dat betekend veel goeds.

Hier een serie van vorig jaar, met een zoekplaatje, en de foto die ik pas maakte (foto is erg slecht, omdat het al erg donker was, het is dus maar een bewijsplaatje).

Opnieuw de Lappenheide

Gisteren ben ik weer een middagje op pad geweest met m'n broertje. Ik wilde weer naar de Lappenheide gaan en als het weer dan nog goed zou zijn, zou ik ook een bezoekje aan de steenuilen kunnen brengen. Bij de Lappenheide aangekomen zag ik gelijk 2 kluten dicht aan de weg lopen. Ik kon ze voorzichtig benaderen, maar na een tijdje vlogen ze weg. Ik kon gelukkig nog één scherp vliegbeeld maken. Vervolgens gingen ze een eilandje verderop zitten, waardoor ik ze nog leuk kon bekijken.

Daarna liep ik een klein stukje het rietpaadje in waar een pimpelmees in het riet zat. Na even wachten liet hij zich mooi bewonderen. Ik liep iets verder toen ik opeens de zang van de blauwborst hoorde. Ik keek in de richting van waar ik het geluid hoorde en daar zat warempel een blauwborst. Geweldig, wat een mooi vogeltje. Ik had hem nog nooit zo mooi gezien.

Hoewel het donkerder werd, besloot ik toch maar naar de steenuilenplek te gaan. Maar toen we aankwamen begon het te hagelen en behoorlijk hard te regenen. We konden nergens schuilen en werden drijfnat. Na zo'n 20 minuten ging het weer stukken minder, maar het bleef miezeren. Toen ik er was zag ik, zoals ik al verwachtte, geen steenuil, dus fietste ik maar weer terug, rillend van de kou. Maar na een tijdje werd het helmaal droog en begon zelfs de zon te schijnen. Dus ik keer gelijk om, om weer terug naar de steenuilen te gaan. Want op zulke momenten komen ze juist tevoorschijn. Maar toen ik er aankwam, zag ik ze nog niet. Wel zat er een gaai die mooi poseerde en een vink die zich weer zat te poetsen en een merel die zich even uitschudde, om al de nattigheid uit de veren te halen.

Tja, allemaal leuk, maar dat was m'n doel niet. Ik fietste nog iets verder, keerde weer om, om voor de laatste keer er langs te rijden om dan maar op huis te gaan. Ik kijk de hoogstamfruitboom in, waar die de vorige keer zat.  Opens kijk recht in de ogen van een steenuil, geweldig!! Wat onverwachts, hij blijft er zo'n 20 seconde zitten, om daarna naar een prachtige perenboom te vliegen vol zit met bloesem iets verder weg. Geweldig, toch nog gezien! Helaas zat er een tak voor, maar op zo'n moment denk je daar niet aan.

Ik zat de steenuil zo te bekijken door m'n camera als er 2 mannen aankomen, die ook de plek weten. Toevallig kende we elkaar van naam en bleven een tijd praten, om zo nu en dan eens door de telescoop te kijken van de man. Wat zijn ze dan toch prachtig (beeldvullend!!) te bekijken.

Maar na een half uur komt er ineens uit het niets nog een steenuil aangevlogen. En met z'n tweeën zitten ze iets later in de perenboom. Geweldig zeg, en door de telescoop waren ze prachtig te zien, wat een ervaring.

En zo namen we afscheid van de 2 mannen. En van de 2 steenuilen.

Wat een middag!

Iedereen ook weer bedankt voor de reacties op m'n vorige blog.

Groeten,

Arné

Lappenheide en nieuwe plek steenuilen

Sinds vorige week dinsdag ben ik een gelukkige bezitter van een Nikon 300mm f4. Hiervoor had ik een Nikon 70-300mm, een prima lens, maar vaak miste ik de scherpte, kwaliteit en autofocus was ook niet razend snel. Daarom deze lens verkocht en een nieuwe lens gekocht.

Ik heb tot nu toe nog niet veel tijd gehad om er mee te gaan fotograferen. Maar vandaag was het zover. Op de planning stond dat ik eerst naar de Lappenheide bij Acquoy zou gaan en vervolgens te gaan kijken bij een voor mij nieuwe steenuilenplek. Deze plek is ontdekt door Jan Zwaaneveld en via hem kwam ik er dus achter waar ze zaten.

Bij de Lappenheide aangekomen zag ik gelijk wat kleine plevieren foerageren. Ik ben achter een hek gaan zitten en gewacht totdat ze dichterbij kwamen. Dat deden ze ook. Nadat ik heel wat foto's had gemaakt wilde ik ze wel eens vliegend vast leggen. Want ze zaten elkaar constant achterna.

En dat bleek nog behoorlijk moeilijk te zijn. Wat zijn dat toch verschrikkelijk snelle vogeltjes. Uiteindelijk maakte ik 1 redelijk scherpe foto van een voorbij vliegende plevier.

En iets verderop zag ik een tureluur lopen en een tjiftjaf zong zijn lied in een esdoorn.

Er zaten nog wel meer leuke vogels, maar die zaten allemaal te ver weg, dus fietste ik verder op weg naar de steenuilenplek. Onderweg zag ik een winterkoning langs de weg, die het toeliet dat ik hem op een paar meter afstand fotografeerde. Ik heb hem nog nooit zo dichtbij gehad!

Daarna fietste ik weer verder totdat ik de plek bereikte. Er stonden heel veel hoogstamfruitbomen. Dus dat maakte het zoeken er niet makkelijker op. Elke boom bekeek ik van top tot teen, en bij een van de laatste was het raak. Ik zag iets vlekkerigs midden in een perenboom zitten. Gelijk maakte ik een foto, en inderdaad, het was een steenuil. Maar er zaten heel veel takken voor. Maar na wat heen en weer rijden had ik de steenuil redelijk vrij van takken zitten. Ik heb er een dikke minuut naar kunnen kijken, toen vloog hij weg richting een oude schuur en waar hij uit mijn zicht verdween. Wat een ontmoeting!!

Het rondje fietsen was weer prachtig, en ik heb genoten van de lens. Wat een verschil met de 70-300! Ook heb ik gehoord dat de ransuilen (die ik vorig jaar heb gefotografeerd) weer zijn gesignaleerd. Hopelijk gaan ze weer broeden. De verwachtingen zijn in ieder geval goed.

H.G.

Arné