Welkom op mijn weblog. Hier zal ik u op de hoogte houden van al mijn belevenissen in de natuur. Als u het leuk vind, kunt u ook reageren op mijn foto's, wat ik zeer op prijs stelt. U kunt klikken op de foto voor groter formaat. Veel plezier bij het bekijken van mijn blog!

woensdag 20 juni 2012

Zouweboezem en steenuilen met jong

Gisterenochtend ben ik naar de Zouweboezem gegaan. Het was mooi weer, niet te hard licht, dus ideaal weer om te fotograferen. Bij aankomst kwam ik op het vlonderpad een man tegen die ook hier in de buurt woont. Ik stond met hem een tijd te praten, als ik ineens wat gerommel achter me hoort. Ik kijk om en kijk recht in de ogen van een wezel die me op een paar meter afstand staat toe te kijken. Ongelooflijk, ik pak gelijk m'n camera die op statief naast me stond en maak foto's. Maar dat valt nog vies tegen, wat een snelle rakkers zijn het toch. Ze staan geen moment stil, dus om een goede scherpe foto te maken, is nog een hele klus. Toch heb ik er een aardige serie aan over gehouden. 
Bij de laatste foto staat ie op 2 (!!) meter afstand.
Iets later kwam  ook nog een fuut met 2 jong mooi dichtbij. Vanaf het bruggetje kon ik ze mooi fotograferen.
Wat begon het toch al mooi.
Daarna ben ik doorgelopen naar het platvorm bij de zwarte sterns. Die waren weer lekker actief, en omdat het zonnetje scheen, moesten ze natuurlijk ook even douchen.
En speciaal voor Remco van Daalen, de purperreiger.

De avond daarop ben ik weer bij de steenuilen hier in Leerbroek wezen kijken. Na een halfuur hoorde ik opeens een hoop gekrijs. Wat bleek nou? De steenuil zat een stuk verderop in een perenboom te krijsen naar een kat die voorbij liep (1e foto). En de kat kwam mijn kant op lopen. 
Dus om het beter te bekijken liep ik die richting op en bleef achter een hek staan wachten. Terwijl de kat alsmaar dichterbij komt, komt ineens ook de steenuil eraan vliegen, die 8 meter voor mij land in een oude dode fruitboom. Ik heb hem nog nooit zo dichtbij en nog nooit zo mooi kunnen fotograferen. Wat een geweldige vogel, hij bleef er wel 2 minuten zitten.
Daarna vloog hij weg en landde een stuk verder in een es. Ik besluit (nog natrillend van de 10 liter adrenaline die door m'n lijf heen spoot) om verder te lopen, en te kijken of ik misschien een jonkie kon horen in de knotwilg. Maar nee, ik hoorde geen jonkie, ik zag een jonkie. Op de steenhoop zat een jonge steenuil die een paar seconde bleef zitten, maar daarna gelijk tussen de hoop stenen verdween.
Ik besloot maar om tegen een knotwilg aan te gaan zitten, wachtend totdat die weer tevoorschijn zou komen. Ik had er wel veel geduld voor nodig (2 uur), maar wat liet hij zich mooi zien.
De zon scheen nog steeds, waardoor er een mooie warme gloed op kwam. Wat was het genieten daar!

Dus het kan zomaar zijn dat er binnenkort weer steenuilenfoto's op m'n blog komen. Ze blijven mij niet vervelen.

Hartelijke groet,
Arné

donderdag 14 juni 2012

Jonge zwanen en steenuilen

Ik werd vorige week gebeld door een kennis, want die had een paartje zwanen met jong bij haar in de sloot. Toen de zon begon te schijnen ben ik er gelijk naartoe gegaan. Heb een aantal leuke plaatjes gemaakt. Bij de eerste foto zie je vader zwaan, met op de achtergrond een drinkend jong, meevarend op de rug van moeder. Met de laatste ben ik het meest blij. Dat komt ook omdat ik zo'n foto al in m'n hoofd had, en na een tijdje wachten en veel oefenen lukte het, met prachtig zonlicht erbij.
Gisterenmiddag was ik vrij van school, en ik zat te twijfelen of ik naar de Zouweboezem zou gaan, of naar de steenuilenplek. Uiteindelijk toch maar voor de steenuilen gekozen, waar ik absoluut geen spijt van heb gehad. Wat een geweldige middag was het. Toen ik eraan kwam, zag ik nog niet direct een steenuil. Dus ben ik een tijdje gaan zitten, totdat ik er één zag vliegen naar de dode perenboom toe. Maar toch was de afstand vrij groot, dus sluip ik via wat bomen en andere rotzooi wat daar staat dichterbij tot ik bij een hek sta. Nog steeds is de afstand vrij groot, maar dichterbij ga ik niet, want een weiland ligt voor me en dan zou de steenuil mij gelijk zien natuurlijk. 
Dus ik blijf daar een tijdje staan, en word plots opgeschrikt als er ineens een tweede vogel bij komt. In de eerste instantie denk ik aan de andere steenuil, maar het is weer een groene specht. Heel gaaf om te zien, een steenuil en een groene specht in dezelfde boom. Maar goed dat ik niet dichterbij stond, want nu had ik ze allebei in beeld. En aangezien ik een vast brandpunt heb (Nikon 300F4) kon ik dan niet uitzoomen. Achteraf dus maar goed dat ik niet nog dichterbij kon komen.
Iets later vlogen ze allebei weg, en ik zag waar de steenuil heen vloog. Dus loop ik weer terug en zie hem plots dichtbij op een paaltje zitten. Ik kon rustig op mijn gemak de camera goed instellen en foto's maken. De steenuil was helemaal op zijn gemak, en liet zich goed fotograferen. Dat kwam waarschijnlijk omdat ik onder een knotwilg zat, waar hij me niet zag.
Na een kwartiertje had hij het wel gezien en vloog weg. Maar niet ver, 10 meter verderop staat een treurwilg en in een opening ging die zitten. Wat een geweldige plaats. Ook deze keer liet hij zich prachtig fotograferen. En zo af en toe keek hij me aan, want al dat geklik, moet toch onder die wilg vandaan komen:-) Voor mij net weer een moment om af te drukken. 
Wat ik zelf mooi aan deze foto vind, is dat de wilg mooi vanuit de bovenhoeken gelijk naar beneden lopen.
Een uurtje later kwam de andere steenuil eraan, die ook mooi op de foto wilde. Wat was het een prachtige middag.
En hopelijk zijn er binnenkort jonkies van de steenuil. Vorig jaar was dat het geval, dus ik denk en hoop dit jaar weer.

Groet,
Arné

donderdag 7 juni 2012

Zouweboezem en steenuilen

Vorige week ben ik naar de Zouweboezem geweest. Op de heenweg langs het riet vloog er plotseling een vrouw rietgors voorbij die pal voor me ging zitten. Ik kon een paar foto's maken, en weg was ie. Daarna fietste ik door naar het kijkscherm, en daar waren de zwarte sterns lekker actief. En ook de blauwborst liet zich daar mooi fotograferen, zowel van voren als van achteren liet hij z'n staart mooi zien. Ook bij het vlondertje waren de sterns prachtig te bekijken.
Afgelopen maandagavond ben ik weer bij m'n steenuilenplek geweest. Ik heb er de hele avond gezeten en heb er een leuke serie aan over gehouden. Hoewel ze niet pal voor me zaten, vind ik het toch wel wat hebben. Typisch hoe je de steenuil zou kunnen tegen komen, zo in de schemer.
 En gisterenavond ben ik er weer geweest. Op weg daar naartoe zag ik een vink mooi zitten met een vlieg in z'n snavel. Toen ik bij de steenuilenplek aankwam, zette ik de camera op statief, met de draadontspanner erop en gericht op een paal waar ze vaak op gaan zitten. Zelf ging ik een stuk verderop zitten, samen met m'n broertje. Na een tijdje vliegt er een groene specht over, en ik zeg tegen broer Pieter; dat zou toch wat zijn als de specht op de paal gaat zitten. En wat gebeurd er, hij doet het. Er staan daar zat palen, maar toevallig gaat ie net op die paal zitten. Dus ik klik maar achter elkaar en krijg genoeg tijd om hem erop te zetten. En na een minuut vliegt ie weg.
 Ik liet m'n camera een tijdje nog staan, maar er komt maar geen steenuil op de paal zitten. Dus ik pak m'n camera en ga weer een stuk verderop zitten. En je zal het net hebben; sta je een stuk verder, komt ie eraan. Nou ja, ik was al blij dat ie er zat. De reden dat de steenuil er ging zitten, was omdat er een kat voorbij liep. De uil begon enorm te krijsen tegen de kat, maar die gaf er niks om, en liep gewoon door. Als je goed kijkt naar de foto, zie je dat ie net aan het schreeuwen is.
Dus zoals jullie wel kunnen zien heb ik me wel vermaakt de afgelopen dagen. Nu maar hopen op jonkies van de steenuil, want vorig jaar hebben ze 3 steenuilen grootgebracht. De tijd zal het leren..
Iedereen ook weer hartelijk bedankt voor de reacties op m'n vorige blog.

Hartelijke groet,
Arné