Welkom op mijn weblog. Hier zal ik u op de hoogte houden van al mijn belevenissen in de natuur. Als u het leuk vind, kunt u ook reageren op mijn foto's, wat ik zeer op prijs stelt. U kunt klikken op de foto voor groter formaat. Veel plezier bij het bekijken van mijn blog!

maandag 31 december 2012

De Goilberdingerwaard, maar nu beter..

Afgelopen zaterdag gaven ze goed weer op en om de vakantie niet helemaal grijs te laten verlopen, toch maar op pad gegaan. Weer ging ik naar de Goilberdingerwaard, deze keer met broertje Maarten van 9! We gingen met de fiets en op de heenweg deden we een zeer zeldzame waarneming (zeker voor de Vijfheerenlanden). We fietsten bij Schoonrewoerd en uit het niets riep m'n broertje ineens; daar, een Kleine bonte specht. Ik keek om en zag daar tot mijn grote verbazing inderdaad een vrouwtje kleine bonte specht zitten in een wilg. Voorzichtig stapte ik af, pakte m'n spullen en het bewijs was er.
We hebben wel een kwartier kunnen genieten van dit geweldige vogeltje. Niet erg schuw, maar wel erg beweeglijk. Helaas had ik tegenlicht en vaak zaten er takjes voor, maar toch ben ik blij met het resultaat!
En iets verderop liet ook de heggenmus zich nog mooi fotograferen.
Nadat de specht wegvloog, fietsten we door naar de Everdingen. Ondertussen belde Johan mij op, want hij wilde ook komen naar Goilberdingerwaard. 
Toen m'n broertje en ik daar in het gebied liepen hoorden we een hoog gepiep. En het bleek een goudhaantje te zijn. Het was erg moeilijk om deze er mooi vrij op te krijgen, maar hier liet hij zich mooi van dichtbij bekijken.
Toen Johan er even later aan kwam, zagen we opeens de ijsvogel vliegen. En omdat we nu beter licht hadden en ergens op een mooie plek konden gaan zitten, besloten we om het daarop te munten. 
We zaten er net een half uurtje, toen daar de ijsvogel er weer aan kwam en prachtig vlak voor ons kwam zitten. Hij bleef er even zitten, vloog iets verder achter wat takken en na een minuutje vloog ie helemaal weg en konden hem niet meer zien. Wat een adrenaline stootte er door mijn lijf, een geweldig moment. Zie hier het resultaat.
En 5 minuten later kwam die er weer aan, deze keer liet hij zich wat uitgebreider zien.
Maar hierna vloog de ijsvogel weg richting de Lek, om zich voorlopig niet meer te laten zien. Dus gingen we maar door de uiterwaarden lopen. Eerst vlogen er 3 grote zaagbekken over de Lek en na een tijdje konden we ook de torenvalk biddend van dichtbij fotograferen.
Nadat Johan naar huis was gegaan, gingen Maarten en ik het weer bij de ijsvogels proberen. We liepen een paar keer langs het water, maar zagen de ijsvogel niet. We gingen verder naar de plek waar we hem vanmorgen ook al hadden. Ik zette net m'n statief neer als daar ineens de ijsvogel er al aan kwam. We zaten nog niet heel dichtbij, maar toch liet hij zich weer mooi zien en sloten zo de dag mooi af.
En bij deze wens ik u nogmaals een goed en gezond 2013 toe.

Groet,
Arné

vrijdag 28 december 2012

Grijze vakantie

Ik had me al verheugd op de vakantie, maar wat viel het vies tegen. 2 keer ben ik wezen fotograferen in de Goilberdingerwaard en 2 keer zat het potdicht.
Maar om stil thuis te zitten is ook niks, dus toch op pad gegaan. Maandag ging ik met broertje Maarten en het regende zelfs toen we aankwamen in de Goilberdingerwaard.
We zagen de torenvalk al vrij snel zitten op een bunker en terwijl het maar bleef regenen kreeg ik de TV er toch een beetje fatsoenlijk op. 

















Nadat de TV weg vloog liepen we wat door het gebied heen, maar ook daar was niet veel te beleven. We besloten maar om bij het water te gaan kijken in de hoop op een ijsvogel die daar weleens zit. En ja hoor, we zaten er nog gen 5 minuten of daar kwam het mannetje aan. Maar helaas achter allemaal takken. Daardoor kon hij ons niet zien, maar de andere kant is dat ik de ijsvogel er ook niet mooi op kreeg. 
Na 10 minuten zat ie er nog, en probeerde ik voorzichtig omhoog te lopen (we zaten op een schuin stuk), dan een stukje verder lopen, en hem daar zonder takken ervoor op te krijgen. En dat lukte gelukkig. Ook al vloog de ijsvogel iets verder, ik kon hem alsnog fotograferen. En na zo'n 10 minuten vloog ie weer verder en konden we hem niet meer zien. Ook al zijn het geen topfoto's, ik ben er toch blij mee. Een beetje omgeving erbij kan geen kwaad:-)
Nog een tijdje gezeten, maar hij wilde niet meer terugkomen. Op zoek naar de torenvalk dan maar weer. Na een tijdje zoeken zag ik haar ergens bidden. Voorzichtig er naartoe gelopen en na een tijdje had ze een muis te pakken en ging ze die in een boom opeten, terwijl ik mocht toekijken, het blijft een prachtig gezicht!
Nadat we na een tijdje de TV niet meer kon vinden gingen we maar weer terug naar de ijsvogels. We zaten er even en na een half uurtje kwam die er weer aan. Deze keer zaten we op een betere plek, en konden we hem goed zien/fotograferen, maar opeens zag ik iemand er aan komen lopen met een camera. En diegene liep op het pad vlak achter de ijsvogel. Gelukkig (voor ons) zag de fotograaf de ijsvogel niet en liep vrolijk door en de ijsvogel bleef zitten.
Maar nadat ik wat beter lette op de fotograaf, zag ik dat dat Kees Dekker was (http://leerdammerkees.blogspot.nl/) die ook vaak in dit gebied komt. Ik liep wat later naar hem toe en hij baalde natuurlijk dat hij de ijsvogel niet zag. Maar later liepen we terug naar de ijsvogels en kon ook hij alsnog de ijsvogel op de foto zetten.
En bij deze wens ik u een gezond en voorspoedig 2013 toe!

Met vr. gr.
Arné

dinsdag 11 december 2012

Goilberdingenwaard

Afgelopen zaterdag ben ik met Johan en broertje Maarten op pad geweest. Terwijl het nog wat donker was gingen we al op pad om zo hopelijk de zonsopkomst te kunnen fotograferen.
En daar hebben we geen seconde spijt van gehad. Op een gegeven moment, na meerdere keren te zijn gestopt voor wat landschapsfoto's, besloten we om te gaan kijken bij een meertje (voor de mensen hier uit de buurt; het Wiel van Bassa). Want tijdens het langs rijden zagen we mooi de mist hangen. En de zon scheen daar prachtig op, zodat er een mooie gouden gloed tevoorschijn kwam. 
Terwijl we daar langs de kant stonden was het optimaal genieten. Er zaten 2 paartjes Knobbelzwanen en veel eenden. Ik wachtte telkens het moment af tot de zwanen hun veren uitklapten of wanneer ze tegelijk een mooie houding aannamen. Heb er een hele reeks foto's van kunnen maken.
Nadat de zwanen een stuk verder zaten en de mist wat weg trok reder we verder naar Everdingen, met toch wel de torenvalk als doel. Die zijn daar niet zo schuw, omdat het een vrij druk gebied is wat betreft wandelaars. Voordat we daar aankwamen zat dit koppeltje zwanen in een zeer kleine wak. Een hele andere sfeer dan de foto's hiervoor, maar toch ook leuk..
We liepen nog geen 5 minuten in het gebied Goilberdingenwaard toen de Torenvalkvrouw zich al liet zien. Voorzichtig liepen we er naartoe en ze liet zich inderdaad van opvallend dichtbij fotograferen. En natuurlijk wacht je een moment af tot ze wat leuks gaan doen.. Zoals even in balans blijven door even met de vleugels te klappen, of door weg te vliegen. Meerdere keren was ik te laat bij het weg vliegen, maar gelukkig was ik toch een keer op tijd!
Nadat ik al veel foto's had gemaakt zag ik de TV weer in een boom zitten. Ik liep er rustig op af, en zag haar plots naar beneden storten. En wat ik al hoopte en verwachtte was ook zo, ze had een muis te pakken! Ik zelf zat een paar meter verder onder een boom, maar het maakte haar niets uit, ze at gewoon verder en vloog niet weg voordat ze de muis op had!
Ik dacht dat ik het spectaculairste moment wel gehad had, maar dat moest nog komen. Want nadat de TV de muis op had, vloog ze vlak boven me in de boom!! Maar omdat ik er helemaal onder lag probeerde ik zo voorzichtig mogelijk uit de takken vandaan te komen. En tot mijn grote verbazing bleef ze zelfs nu zitten. Tja, je kan niet veel anders dan een kopportretje maken als ze zo 3/4 meter van je vandaan zit. Ook kon ik mijn statief er nog bij pakken die onder mij lag om zo 100% zeker te zijn van de scherpte. 
Zo lang ik maar rustig deed, accepteerde ze me gewoon. Wat een ervaring!!
En omdat het een relatief klein gebied is, zagen we de TV bijna constant. Op een gegeven moment ging ze bidden, dook naar beneden en ja hoor, ze had alweer een muis te pakken. Deze keer ging ze op een paal zitten, om daar de prooi op te eten.
Eerst ging het hapje voor hapje, maar omdat dat te lang duurde, ging het op het laatst maar helemaal naar binnen. En tenslotte moesten ook de pootjes nog even worden afgelikt. Het was een prachtig schouwspel!
 Hier nog eentje dat ze aan het bidden is terwijl de zon haar mooi belicht, en als laatste van de torenvalken eentje dat ze lekker in de zon zit op een mooie tak.
Het gebiedje grenst aan de lek waar ik een Grote zaagbek zag. En ik besloot om haar te besluipen. Elke keer  als ze naar beneden dook om op vissen te gaan jagen, kon ik snel een stuk dichterbij komen. Tot ik bijna aan het einde van de pier was. En waar ik al op hoopte, kwam nog uit ook. Vlak voor me kwam ze weer op. Nog nooit eentje gefotografeerd, en dan zo ineens vlak voor je. En op het laatst vloog ze op en ook daar kon ik een paar scherpe opname's van maken. Ben er wat blij mee!
En op de terugweg zagen we nog een buizerd die een flinke prooi (haas o.i.d.) te pakken had. Maar de ekster vond het wel leuk om de buizerd te pesten en trok telkens aan de staart. Technisch geen mooie plaat, maar hopelijk maakt het moment het goed!
En hopelijk komt er nog meer sneeuw de komende tijd. Blijft mooi en verveelt bij mij niet snel. En als de vogels dan ook nog meewerken, komt het helemaal goed.
Johan, bedankt nogmaals voor deze schitterende dag! En Kees, bedankt voor de tip van dit schitterende gebied!!

Hartelijke groet,
Arné